Peter -
In de grote vakantie in januari, gaan we vaak een paar weken naar São Luis voor een strandvakantie, door de week is het hier niet druk op de mooie grote stranden. Het is hier een stuk warmer, jo switte sa folle, dat jo fan 'e pot glide. s'Nachts zetten we alle ventilators en airco's aan, alles dat wil draaien, draait. Voor het meer specialistische werk is een tijdelijke bouwstop uitgeroepen. São Luis heeft de grote van Amsterdam. Veel strandrestaurands, waar de bediening soms tot in zee gaat. Ook lijkt het, dat hier ook veel meer vrouwen zijn dan mannen. Het macho persentage is evenredig met de omgevingstemperatuur, dus deze zijn hier ook ruim aanwezig. Het parkeren is moeilijker door de vele grote trucks die de meeste ruimte innemen. Enkel zie je ze ook van de andere kant, deze zijn hier een ondergeschoven kindje, welke eigenlijk niet in dit maatschappelijke machonaristische verkeer kunnen keren.
Door de vele familie die hier woont, worden we soms letterlijk en figuurlijk in restaurants gedreven, als een koppel schapen met een border collie, waar ze de meest onsmakelijke dingen serveren, maar goed, dat is smaakverschil. Als je hier de menukaarten ziet, zie je dat 9/10 is opgebouwd uit vis, garnaal, rijst, bonen en kreeft, picanhja of een mix van dit arsenaal. En die overige 1/10 is die dag niet te krijgen. Aardappels worden hier zelden gegeten. Dus bak ik vaak s’avonds nog een pannenkoek. Als je in het restaurant het glas bijna leeg of leeg hebt, hebben de obers de gewoonte om je fles te pakken, en weer bij te schenken. Uitermate iritant. Soms ga ik dan over op plan B, als het glas en flesje leeg zijn, vul het bierflesje met water, en wacht…. Als hij dan bij schenkt kijkt hij vreemd naar het glas. Pakt het glas houd het omhoog, en bestudeerd het water, dan vraag ik que tipo de cerveja é essa? (wat voor bier is dit?) En dan wurdt it him te machtich. Meestal krijg ik dan, zonder te vragen, een nieuwe. Mijn vrouw, geeft me altijd veel comentaar hierop, dan zeg ik, ze geven me iritatie, ik geef het alleen maar weer terug, het bier smaakt beter zonder iritatie. Waarna ik zelf dan rustig kan inschenken.Japans, chinees of de mexicaan zijn hier dun gezaaid. Wát een boer nét kén, vret der net. Hier heerst momenteel veel griep en de corona is ook niet verdwenen, we zitten als het kan, met de wind om je hoofd, in een open restaurant of buiten op het terras. Ik ben hier met mijn vrouw, haar dochter, en haar dochter, (van 8) voor wie ik in het begin vovo Gringo (opa vreemdeling) werd genoemd, maar nu luister ik naar vovo Pieter, klinkt toch aangenamer.